Davos elite meeting

Each year there is a meeting where all the rich and powerful of the earth meet and greet. They will share optimistic opinions and warn their slaves to not start a riot. Meanwhile the riots have started all around the planet. Everyone can put on a yellow jacket, and ring their neighbors door to do the same. What we, the People need, is a Critical Mass. Now that the most polluting generation ever is retiring and a new environmentally conscious generation stands up, we have reached a point in where a new paradigm will be formed.

I do hope that more people of all ages will get interested in content more than looks. I hope money will be less influential. I hope status will not depend on how much money someone has, but how this person lives, acts, speaks, thinks. ‘Classy’ is a container word, and the beholder often labels something that fits within, for example treating each other with style, flair, in a positive, upbeat manner. Please join the Club of Classy People, step in to this discussion and add anything you think fits within the description of ‘classy’.

Inclusief/exclusief

Herinnert u zich niet ooit te zijn uitgenodigd voor een ‘exclusief’ etentje, feestje, opening, etcetera? Voelde u zich toen wellicht ietwat ‘speciaal’, in de verwachting vorstelijk onthaald te worden door een groep welgestelden?

Ziehier de aantrekkingskracht van het geld, de welvaart, de rijkdom. Je weet voordat de winter begint al, dat je niet met je kacheltje en een deken de winter hoeft door te brengen, maar door een verwarmde villa kunt lopen, naakt indien u dat wilt. In de garage heeft u de keuze uit verschillende voertuigen, en u maakt zich geen zorgen over binnenkomende rekeningen. U heeft, kortom, de boel op orde omdat u het geld ervoor bezit. Dit is de universele menselijke droom, gedeeld over de hele aardkloot. Helaas is er teveel geneukt, zonder voorbehoedsmiddelen, en wordt van alle rijken verwacht dat ze die welvaart delen met de kinderen der kanslozen. Gelukkig zijn er wat welgestelden die zich inzetten voor welvaartsdeling. Desondanks stelt Oxfam (vroeger nog in een partnership met Novib) jaar na jaar vast dat de kloof tussen arm en rijk is gegroeid. Dit jaar is de conclusie dat 8 mensen meer geld bezitten dan de armste helft van de wereldbevolking. Zelfs Bill Gates, die via de Melinda Gates Foundation zo’n 20 miljard dollar schenkt aan goede doelen, blijft winst maken en rijker worden. Het lukt hem dus niet om verlies te draaien als hij 20 miljard per jaar wegschenkt.

Eenieder die dit een gezond economisch systeem noemt bewijst gebrekkig onderwijs genoten te hebben, en dient de neus opnieuw in de boeken te steken, in plaats van iets anders.

De titel gaat over de keuze tussen een economie die voor iedereen is (inclusief) of een die enkel voor de 1% is opgezet, zoals de huidige wereldeconomie (waarin het super-populaire Apple niet meer dan 0,005% belasting hoeft te betalen dankzij allerlei handige trucs). Dat Apple-leider ‘Woz’ uberpopulair is toont hoezeer de gekte is toegeslagen. Natuurlijk is het ‘cool’ dat hij soms een popfestivalletje organiseert, maar is deze verering niet een herhaling van de aanbidding van de Führer? En kunnen we dit niet uitbreiden tot de hele BN-poppenkast? Hoe is het mogelijk dat een modern land nog altijd een koning heeft die geen belasting hoeft te betalen? Is Nederland eigenlijk wel modern?

We hebben gezien hoe in de vorige eeuw andere economische stelsels niet in staat bleken te voorzien in de behoeften der massa. Maar hoe onbevoordeeld is die conclusie? Waren socialisme en communisme eigenlijk uberhaupt ooit bedoeld om de strijd tussen de systemen te winnen, of hadden de machthebbers uit puur cynisme (en onwetendheid, gebrek aan creativiteit en fantasie) de stekker al uit deze, nog in een experimentele, embryonale fase verkerende systemen gehaald?

Want om bij voorbaat al te declareren dat het communisme niet levensvatbaar is, moet je met voorbeelden komen. Natuurlijk was de Soviet Unie niet perfect, maar grotendeels is het ook door een niet aflatende (handels)oorlog met het kapitalisme, lees Amerika,  langzamerhand leeg geplunderd. West Berlijn is -als tegenprestatie voor de Air Lift- een grote etalage geworden voor de welvaart die dat systeem zou brengen aan iedereen. Zoals we weten zijn de ‘ossies’ zoals oostduitsers door hun rijkere westduitse landgenoten genoemd worden nog altijd armer dan de ‘wessies’, een kwart eeuw nadien. We zien dat Rusland nu grotere inkomensverschillen kent dan ooit, en een levendige mafia die door de bevolking meer gewaardeerd wordt dan hun nieuwste tsaar Putin.

In het westen is ook geexperimenteerd met communes. Sommigen overleefden het egoisme van de oprichters niet, andere bestaan nog altijd, zoals de Farm in Tennessee. In veel kloosters is het communisme nu al duizend jaar oud, en nog functioneel. De landbouw kent nog altijd het cooperatie model, waarin dure investeringen gedeeld worden. In Nederland kent de dijkbewaking een soort communistisch model.

Socialisme is ook nog springlevend, zoals het telkenmale weer terugkomt in allerlei vormen. In Nederland had de sociale traditie een tijdlang stilgelegen, denkend dat de taak was volbracht. Elke arbeider had een betaalbare huurwoning voor zijn gezin, een Opel Kadett of vergelijkbare gezinswagen waarmee de kostwinner naar zijn werk reed, en natuurlijk de bekende elektrische apparatuur waarmee de buren afgetroefd kodnen worden: kleurentelevisie met draaibare antenne, koelkast en vriezer, wasmachine en droger. Droogkap voor de krullen des vrouws, zakjap voor de schoolgaande kinderen. En toen verschoven de panelen bij de belangrijkste partij, de PvdA, en werd het socialisme-voor-de-autochtone-arbeider ingezet voor welvaartsverbetering van allochtonen. De arbeiders, die in de jaren zeventig met hun stakingen te duur werden voor hun bazen, veroorzaakten zo hun eigen ontslag. In hun plaats kwamen arbeiders uit andere landen, met andere culturen. Of de hele fabriek verdween, werd naar een land met lage lonen verplaatst. De directeuren wilden per se niet tegemoetkomen aan de eisen van de Nederlandse stakers. Dit perspectief zie ik niet vaak in de verslaggeving over de irritaties rondom islam, integratie en welvaartsdaling. Maar duidelijk zichtbaar is dat er een enorme groep is die zich niet thuisvoelt in dit kapitalisme, waar je baas je zo gemakkelijk vervangt door een chinees-indische vervanger. Het meest sociale in dit verhaal vind ik de arbeiders. Als die indertijd simpelweg hun bedrijven hadden overgenomen, en hun bazen aan de hond gevoerd hadden, waren we nu een stuk verder in dit verhaal. Laten we hopen dat de VVD verdwijnt, als motor van de ongelijkheid. Laten we hopen dat de Staat verdwijnt. Laten we hopen, dat door intense samenwerking wij in een model dat de beste kanten van zowel socialisme als communisme overneemt (en wellicht hier en daar een klein stukje marktwerking, zo lang deze stroomlijning de onderliggende verhoudingen niet verpest) onze wereld een heel stuk mooier kunnen maken. Socialer, gelijker, maar ook verstandiger, want waarom zou je meer moeten betalen als je buren tien kinderen willen? Zijn er in de toekomst wel genoeg banen voor die kinderen? Daar gaat het om, niet dat er in Oost-Groningen nog plek zat is om huizen te bouwen!

Als iedereen aan elkaar denkt en aan de gevolgen van zijn of haar handelen, gaat het al een stuk beter. Als de stakers in de zeventiger jaren geweten hadden dat hun bazen hun de middelvinger zouden geven, geholpen door overheden over de hele wereld, zouden ze wellicht anders gehandeld hebben.